Een vrouw op de tv

Curaçao
De eerste acht jaar van haar leven woont Eugènie op Curaçao. Haar vader werkt daar bij Shell. Als kleuter valt Eugènie al op door haar uitstekende beheersing van het Nederlands. Ze krijgt daardoor een rol in het kinderuurtje van de Curaçaose Radio Omroep.

In 1948 verhuist Eugènie met haar moeder, zussen en broer naar Nederland. Vader volgt twee jaar later. Op 14-jarige leeftijd gaat ze naar de HBS en vijf jaar later behaalt ze haar diploma. Het werkende leven kan beginnen.

Bij de brandweer
Ze begint haar carrière op advies van haar vader bij een zusterbedrijf van Shell, maar switcht al snel naar Philips omdat ze meer met haar creativiteit wil doen. Ondertussen is ze ook lid van de bedrijfsbrandweer, bij Philips als enige dame in een herenteam.

In haar vrije tijd is Eugènie betrokken bij Minjon, de jeugdomroep van de AVRO, en lid van de Ziekenomroep. Ook daar valt ze op door haar spraak en dictie. Langzaam groeit bij haar de wens om als professioneel presentatrice aan de slag te gaan. Ze solliciteert bij de NCRV, maar daar vinden ze haar nog te jong. Eugènie is op dat moment 23 jaar oud.

Bij de Wereldomroep zien ze wel potentie in de in de jonge omroepster in spé. Daar komt Eugènie na haar kleutercarrière en vrijwilligerswerk echt in aanraking met alle facetten van televisie maken, van nieuwslezen tot eigen programma’s samenstellen. 

Geen vrouwen op tv
Ondertussen begint Eugènie zich er steeds meer aan te ergeren dat de binnenlandse televisieprogramma’s typische vrouwelijke onderwerpen (ook) door mannen laten presenteren. Ze schrijft een brief naar de redactie van het NTS-journaal en daarin biedt ze zichzelf meteen aan als presentatrice.

Bij het NTS-journaal zijn ze wel onder de indruk en schrijven terug dat ze graag eens willen onderzoeken of ze in de toekomst op de een of andere manier van haar diensten gebruik kunnen maken. “Daarvoor is dan wel gewenst dat we u eerst eens onderwerpen aan de gebruikelijke camera- en microfoontest”, valt in de brief te lezen.

De hoofdredacteur van de NTS is erg enthousiast over haar prestatie, waar Eugènie nogal van opkijkt. Ze wikt en weegt, omdat ze het erg naar haar zin heeft bij de Wereldomroep, maar stemt toch toe.

“Voor de NTS-journaaldienst was het wel even wennen, zo’n eerste vrouwelijke collega, maar Eugenie bracht haar eenvoud en hartelijkheid mee en zo was het ijs vlug gebroken”, schrijft de Nieuwe Leidsche Courant in 1966.

Het aanrecht
Haar carrière bij de NTS is succesvol, maar heel erg kort. Na twee jaar moet ze officieel ontslag nemen, omdat ze trouwt en dat betekent automatisch het einde van haar dienstverband. “Dat was in die tijd heel normaal. Het recht van een getrouwde vrouw was immers het aanrecht”, vertelt ze in de geschiedenisserie Ondersteboven – Nederland in de jaren 60, “en we accepteerden het allemaal, want we wisten niet beter”.

Eugènie heeft een klein beetje geluk. Het journaal kan haar niet meteen missen waardoor ze nog af en toe voor de camera mag verschijnen, maar ze moet wel uit vaste dienst. Zelfs na haar eerste zwangerschap mag ze nog terugkeren, maar wanneer ze opnieuw zwanger raakt, is het echt afgelopen.

Logopedie
Eenmaal thuis loopt Eugènie “tegen de muren op”. Ze vindt het helemaal niks om alleen maar huisvrouw te zijn en ze stort in. Van de huisarts krijgt ze het advies om de televisie maar te vergeten “want de televisie vergeet jou ook. Ga maar iets anders bedenken.”

Dat doet Eugènie. Ze gaat logopedie studeren, omdat ze dat beroep thuis kan uitoefenen. “Meteen toen ik ging studeren waren alle klachten weg. Ik had weer invulling.” In 1974 rondt ze de studie af en begint ze haar carrière als logopediste.

In 1975 keert Eugènie toch weer terug op het scherm als freelance presentatrice. Niet alleen neemt de NOS haar weer in dienst. Ze kan ook aan de slag als omroepster bij andere omroepen, waaronder de VPRO en de NCRV.