Bob Dylan wint Nobelprijs voor Literatuur

Dylan op tv

De muziek van Bob Dylan was in Nederland was in Nederland voor het eerst op tv te horen op 28 januari 1966 in het NCRV-programma Tiener Magazine. Een nieuw onderdeel van dat programma was "Beat in beeld", waarin fans middels een "werkstuk" hun favoriete band of zanger mochten verbeelden. De toen 15-jarige Hans van den Ban uit Zwanenburg werd de eerste winnaar met een werkstuk over Dylan. Aardig detail: Van den Ban studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en werd kunstenaar. Hij werd sterk beïnvloed door de Fluxus-beweging.

Dylan op de radio

De VPRO was de eerste omroep die Bob Dylan op de radio draaide. Wanneer precies is onbekend, maar het waren drie songs (Leopard-skin pill-box hat, Tell me Momma en I Don't Believe You (She Acts Like We Never Have Met) van zijn World Tour in 1966. Deze songs zijn hieronder te beluisteren.

Dylan 70

Bij de zeventigste verjaardag van Dylan, in 2011, verscheen een boek van de Vlaamse Dylan-kenner Patrick Roefflaer. OVT-redacteur Jos Palm schreef daarover:

Op 24 mei 1941 werd ’s avonds om vijf over negen een baby-tje geboren: het was een jongen, hij woog 6 pond en twee ons, en heette Robert Zimmerman. We kennen hem natuurlijk alweer een kleine 40 jaar als Bob Dylan, de stem van een generatie die dit jaar 70 wordt. En uit de berg boeken die vast zal verschijnen zal het boek van de Belgische auteur Patrick Roefflaer ongetwijfeld een heel bijzonder boek blijken te zijn.

Roefflaer is namelijk Dylan’s gangen in de studio nagegaan. Sir Bob maakte inmiddels al bijna veertig platen. En bij elke plaat of cd is een verhaal. ‘Rare meneer, die Bob Dylan. Geen aangenaam mens schijnt het, erg gesloten en op zichzelf’, schrijft Roefflaer. Dat is ook het beeld dat zich opdringt na lezing van de escapades van Dylan in de studio.

‘We werken niet met freaks’, roept iemand uit in de studio bij de opnamen van zijn eerste lp. Tijdens zijn Nashville Skyline-album zegt hij uren achtereen geen stom woord, en soms vertrekt hij zomaar voor een paar dagen. En zo zijn er vele voorbeelden, waaruit steeds blijkt: inderdaad geen makkelijk heerschap, die meneer Dylan.

Dat wordt nog eens duidelijk als hij na jaren van muzikale stilte in 1989 met Oh Mercy weer een prachtig album maakt. Dan weet hij de producer zo gek en woedend te krijgen dat deze een dobro voor de ogen van Dylan op de vloer aan gruzelementen smijt.

Dylan doet, zo blijkt telkens weer, de dingen op zijn manier, en op zijn moment. Hij doet folk als hij dat wil, gaat elektrisch tegen de zin van zijn fans in, maakt country-huisvader muziek in het hippie- en Woodstockjaar 1969, wordt christen en maakt religieuze muziek.
Extreme eigenzinnigheid. Dat is het verhaal van zijn leven en dus ook het verhaal van zijn studioleven.

Patrick Roefflaer, ‘ Bob Dylan in de studio’ . Uitgeverij Epo, 339 blz.