De hoogtepunten van het zeventiende seizoen

Kinderbedevaart naar Lourdes
“Mijn moeder zei: goed bidden hoor, goed bidden. Want dit is het laatste en wie weet zou het in Lourdes kunnen helpen. En daar heb ik me aan gehouden,” vertelt Dikkie van der Horst die in 1955 op kinderbedevaart naar Lourdes mag. Ze heeft al jaren last van een nare oorontsteking waar de artsen geen raad mee weten.

Vanaf midden jaren ’50 reizen jaarlijks honderden zwaar zieke en gehandicapte kinderen in speciale treinen naar Lourdes in de hoop op verlichting of zelfs een wonder.

Jaren van voorspoed
Vrolijke en indrukwekkende archieffilms laten de jaren twintig in Nederland herleven in deze Andere Tijden Special. Van 1919 tot 1929 kent Nederland tien jaren van onafgebroken economische groei. Zelfs voor mensen met een smalle beurs gloort in deze jaren de hoop op een betere toekomst. 

Dat wil niet zeggen dat onze voorouders voortdurend de zon in het water zien schijnen. Over de gelukkige jaren twintig hangt steeds de schaduw van de Eerste Wereldoorlog en de angst dat deze Urkatastrophe zich ooit zal herhalen. 

De Amerikaanse droom van de Cats
De Volendamse popband The Cats breekt eind jaren zestig door met hits als Lea en Times Were When. Hun succes vormt de basis van de Palingsound in Volendam. Maar als The Cats aangemoedigd door het Nederlandse succes de Amerikaanse muziekmarkt willen veroveren, gaat het mis.

Vrije jongens op de weg
Vrijheid, blijheid. Dat geldt zeker voor de baan van internationaal vrachtwagenchauffeur in de jaren 70. Zelfstandig werken, behoorlijk verdienen en je ziet nog eens wat van de wereld. Er verschijnen zelfs dramaseries over het chauffeursleven op televisie.

Maar begin jaren 80 voeren Nederlandse vrachtwagenchauffeurs massaal actie: het loon wordt op peil gehouden met heel veel overwerk, en rusttijden en cao verhinderen dat. Later komt er ook nog concurrentie van goedkope arbeidskrachten bij. Andere Tijden over de valse romantiek van het chauffeursleven, zaterdag 28 januari op NPO 2.

Oorlog in Indië: wennen aan de bezetter
Op 8 maart 1942 capituleert Nederlands-Indië voor Japan. Het is de dag die het einde van het koloniale tijdperk inluidt, want de Japanse bezetting betekent een complete ommekeer van koloniale waarden. De blanke bewoners verliezen hun macht en worden in kampen geïnterneerd. De letterlijke 'onderdanen' van het koninkrijk, de Indonesiërs, krijgen een nieuwe positie, direct onder de heerschappij van de Japanse bezetter.

Blijft over de grote groep Nederlandse staatsburgers van gemengd bloed, driekwart van het totaal - zo'n 200.000 mensen, die niet wordt geïnterneerd. Deze groep moet, net als Nederlanders onder Duitse bezetting, zien te overleven onder nieuwe machthebbers, met nieuwe regels. Tieners van toen vertellen over hun ervaringen.

Oorlog in Indie: een nieuwe dreiging
Nederlands-Indië verandert grondig tijdens de Japanse bezetting. De blanke koloniale bovenlaag is nauwelijks meer te zien in het straatbeeld. Zij worden geïnterneerd in kampen.

De Nederlanders die ‘vrij’ blijven, zo’n 200.000 mensen, hebben meestal gemengd bloed. Zij zijn niet Indonesisch, maar ‘Indisch’ en zo voelen ze zich ook. Verknocht aan Nederland, al zijn ze er vaak nog nooit geweest. Hun vooroorlogse status wordt gedurende de bezetting steeds verder ondermijnd door het groeiende zelfbewustzijn van de Indonesiërs.