Tweede Han van Meegeren actief in kunstwereld?

Han van Meegeren, woonachtig aan de Keizersgracht in Amsterdam, krijgt na de bevrijding bezoek van de recherche. In de boedel van nazileider Hermann Göring is een schilderij van Vermeer aangetroffen. Göring verzamelde in razend tempo en op grote schaal door heel Europa kunst. Soms werd die geroofd, soms gekocht. Maar altijd geadministreerd. Uit de administratie blijkt deze Vermeer –'Christus en de overspelige vrouw'- door Van Meegeren verhandeld. En daarom komt de recherche praten: kunstschatten verkopen aan de Duitsers, is dat geen collaboratie? Verklaart u eens, meneer Van Meegeren?

Van Meegeren ziet zich voor een duivels dilemma geplaatst. Moet hij toegeven dat hij een kunstschat heeft verhandeld? Of moet hij zijn grootste geheim prijsgeven: het schilderij is geen Vermeer, maar een Van Meegeren.

Van Meegeren besluit te vertellen hoe het zit. Twee jaar zitten voor vervalsing is een stuk aantrekkelijker dan tien jaar voor collaboratie. In het kantoor van de recherche doet Van Meegeren zijn verbijsterende verhaal. De rechercheurs geloven hem niet. De schilderijen doorstaan de alcoholtest, waarbij nieuwe verf normaal gesproken oplost als je met de vloeistof over het doek veegt. Het moet volgens de deskundigen dus wel een echt oud schilderij zijn. Maar Van Meegeren volgt een procedé dat iedereen doet verbleken. De nieuwe kunststof bakeliet mengt hij door de verf, schildert die op een afgekrabd maar wel zeventiende-eeuws doek, bakt dat af in de oven om de verf hard te krijgen, rolt het doek even rond een houten stok om het craquelé erin te krijgen, en maakt de zaak af met onheldere vernis.

Maar nog altijd geloven de rechercheurs hem niet. Van Meegeren krijgt de opdracht het maar eens voor te doen. In het pand van de dienst Vermogensvlucht, het Goudstikkerpand aan de Herengracht in Amsterdam, moet Van Meegeren Vermeers 'Christus en de schriftgeleerden' namaken. Op de zolderverdieping wordt een atelier ingericht. Van Meegeren gaat aan de slag. De rechercheurs kunnen hun ogen niet geloven. Het schilderij lijkt net echt!

Een strafproces volgt, het wordt een ware show. Ongekend voor die tijd en hilarisch soms. Van Meegeren wordt veroordeeld, tot één jaar gevangenisstraf. In 1947 overlijdt de meestervervalser, nog voor hij zijn straf kon uitzitten.