Rolling Stones in het Kurhaus

‘Import van lelijkerds’, zo kondigt de Telegraaf de komst aan van een nieuw Brits bandje, de Rolling Stones, die een concert gaan geven in het Kurhaus in Scheveningen. We schrijven 8 augustus 1964. Een dag die legendarisch wordt in de Nederlandse popgeschiedenis. Terugkijkend lijken het zeer brave, nette jongens. Toch wordt tijdens hun eerste concert op het Europese vaste land, de tent afgebroken.

Beelden van uitzinnige fans, de eerste stagedivers en crowdsurfers, trappende beveiligingsbeambten en politieagenten op het podium. Ze zijn de hele wereld over gegaan. Onder veel gejoel hoor je vage klanken van het nummer ‘Carol’, dat de Stones lijken te spelen. Zo is het concert van de Rolling Stones in het Kurhaus in het collectieve geheugen gegaan. Zo is het legendarische concert veelvuldig op tv geweest. Maar zo is het niet gegaan.

De oplettende luisteraar hoort geluidloops in het gejoel en de oplettende fan weet dat het nummer Carol niet is gespeeld tijdens het concert. Wat u hoort is een studio-opname van ‘Carol’, gemixt met misschien wel willekeurig zaalgeluid. Het originele geluid is namelijk verloren gegaan.

Dát er überhaubt camera’s aanwezig zijn bij het concert in het Kurhaus, is te danken aan producent Henk van der Meyden. Hij maakt voor TV Noordzee een tienerprogramma ‘Brigitte’, gebaseerd op een rubriek in de Telegraaf.

Actrice Karla Wildschut speelt ‘Brigitte’. “Ik had geen idee wie dat waren, maar mijn vriend kende ze wel. Ik moest ze interviewen en na hun concert een bloemetje geven.”

Helaas is de bewuste uitzending van Brigitte niet bewaard gebleven. Het ruwe materiaal van de opnames in het Kurhaus wel. Cineast Jan Schaper is één van de cameramannen en heeft de beelden bewaard. Na zijn overlijden zijn vele filmblikken overgedragen aan het Gemeentearchief Rotterdam. Andere Tijden zendt de beelden nu voor het eerst uit. 

Om half elf komen de Rolling Stones aan op Schiphol. Er staat een horde journalisten te wachten, er zijn joelende fans, maar de aankomst staat in schril contrast bij de taferelen van de komst van de Beatles eerder dat jaar. Popfotograaf Rob Bosboom heeft ze sinds de aankomst in Nederland de hele dag gevolgd. “Het waren keurige jongens, heel aardig. Ze kregen een fles jenever in de hand gedrukt en ze hadden geen idee wat dat was”.

Na een persconferentie op Schiphol neemt chauffeur Jan van Gelder de Stones naar Den Haag. “Ze vroegen: is hier ergens een drugstore? Ik dacht lieve God, begint dat nu al. Maar dat bleek een drogist te zijn.”

De groep maakt een wandelingetje door Den Haag en gaat dan naar hotel Therminus. Op de hotelkamer worden nog wat singletjes gesigneerd. Aan het eind van de middag wordt in het Kurhaus nog gerepeteerd en maakt de cameraploeg van “Brigitte” alvast wat close-ups. Dit levert nooit eerder vertoonde repetitiebeelden op die in de uitzending aan bod komen.

Rond half acht ’s avonds arriveren de eerste fans bij het Kurhaus. Het verloopt allemaal heel rustig. “Wij hadden rij negen”, zegt Stonesfan Fred Harrinck. “Nou, die rij bestond na afloop niet meer, haha”. Organisator Paul Acket had vijf mannen ingehuurd om de Stones en hun instrumenten te beveiligen. “We hielden er wel rekening mee dat er wat zou kunnen gebeuren”, aldus directie-assistent Maarten Schöder. In de kelder zitten zeven politieagenten paraat, voor de zekerheid. Op het nabijgelegen politieburau is nog een vijftiental agenten, de hondenbrigade en de bereden politie aanwezig.

Harrinck: “Eerst had je dat voorprogramma, nou daar hadden wij totaal geen boodschap aan.” Het voorprogramma duurt veel te lang en er spelen artiesten die in de verste verte niet met de Stones te vergelijken zijn. Trix & The Paramounts, de Fouryo’s, dat werk. Agent Willem Taal: “Iedereen schreeuwde er doorheen: We want the Stones!”

Na de pauze barst het tumult los als Bill Wyman achter het gordijn zijn bassnaar aanraakt. “Iedereen stormde naar voren.” Beveiliger Willem Schepers komt vast te zitten in de zaal. “Toen ik eenmaal op het podium was gekomen vlogen de eerste stoelleuningen al door de lucht.” 

Na drie nummers gaat het microfoonsnoer van Mick Jagger kapot. Jagger grijpt sambaballen en zonder zang spelen de Stones nog twee nummers. Dan is de politie inmiddels ook op het podium gekomen en wordt het doek definitief gesloten. De Stones vluchten snel naar de auto. Binnen gaat het meubilair van het Kurhaus eraan en jaagt de hondenpolitie iedereen naar buiten. Fred Harrinck: “Ik was een schoen kwijt, had een bult op mijn hoofd en het haar in de war. Ik heb thuis maar een verhaal opgehangen. Totdat ik die maandag met een grote foto in de krant stond. Toen kreeg ik er nog een keer van langs.”

Samenstelling en regie: Femke Veltman
Tekst en research: Maarten Blokzijl

Uitzending: za 24 sept 2011, 21.20 uur, Ned 2.